ธรรมะคือการพิสูตรหาความจริงจากดำรงชีวิต ต้องเห็นก่อนถึงจะเชื่อ แก่นแท้ของธรรมมะคือการพิสูตรและ ปฎิบัติให้เห็นทาง ไม่ใช่แต่ความคิดเพ้อฝันต่างๆนาๆแต่ไม่ลงมือทำ มันก็ไม่เห็นผล ทั้งทางโลก และทางธรรม ก็เช่นกัน ทุกทางย่อมเจอกับปัญหาเช่นนั้น การหลงเชื่อ คำโฆษณาชวนเชื่อ ก็เช่นกัน มันไม่ได้ปฎิบัติไม่ได้พิสูตร ก็จะเชื่อ 100 % ก็ไม่ได้
มนุษญ์ทุกคนคงไม่มีใครอยากเจอปัญหาในชีวิต เพราะเมื่อมันเกิดมาแล้วมันเป็นทุกข์ ทั้งทางใจ และส่งผลทางต่อทางกาย ให้อ่อนล้า จิตใจนั้นสำคัญเมื่อโดนกระทบ ด้วยปัญหาต่างๆ ก็ไม่มีใจจะไปทำอย่างอื่น การใช้ธรรมะในการแก้ปัญหานั้น ช่วยให้ปัญหานั้นครี่คลายไปได้ด้วยดีด้วยการใช้เหตุใช้ผล ใช้สติสัมปะชัญญะในการแก้ปัญหานั้นๆ โดยยึดหลักของความจริง หลักความจริงที่ว่าปัญหาทุกอย่างย่อมมีทางแก้ เมื่อปํญหามันเกิดขึ้น มาแล้วมัน ก็ต้องดับไปได้เอง โดยระยะเวลาของปัญหามันไม่เท่ากัน
บทสรุปก็คือ คำคมธรรมะ "ปัญหาทุกอย่างแก้ด้วยธรรมะ" ด้วยการตั้งจิตสมาธิ เจริญศรีและปัญญา ทำจิตใจให้ว่างก่อน เมื่อสมองโล่ง ก็จงแน่วแน่กับปํญหาเดียว จิตใจก็จะไม่วอกแวกไปคิดเรื่องอื่น ปํญหาต่างๆก็จะได้รับการแก้ไขด้วยสติของตนเอง
